Bomaanslag in Filippijns parlement: chauffeur Gabriela Women's Party komt om

Het nieuws uit de Filippijnen wordt er niet beter op. Na een bomaanslag tegen de Glorietta shopping mall in Makati van enkele weken geleden was het vandaag de beurt aan het parlementsgebouw.

Elly, die voor ons in de Filippijnen werkt, schrijft op haar blog:

"Vandaag, rond 8 uur lokale tijd is er een zware explosie gebeurd vlak voor het filippijns Congres. Onder de gewonden zijn Luz Ilagan, de 2e verkozene van Gabriela Women's Party en haar bodyguard. Haar chauffeur Masial 'Bong' Taldo stierf ter plekke. Hij was vader van 2 kinderen, waarvan de oudste 2 jaar geleden overleed in Mindanao door militair geweld."

Intussen zijn er al drie dodelijke slachtoffers geteld, waaronder ook een volksvertegenwoordiger.

Telkens ik zoiets hoor vraag ik me af of ik het slachtoffer ken. Waarschijnlijk ken ik Bong niet persoonlijk, maar hij was de echtgenoot van een van de leidsters van Gabriela, onze lokale partnerorganisatie. Terwijl zijn vrouw zich in haar wijk inzette bij de vrouwenorganisatie, werkte hij als chauffeur voor de vrouwenpartij die eruit voortkomt. Het is een verlies voor de progressieve beweging, dat spreekt.

Bovendien is een bomaanslag op het terrein van het parlement een bedreiging van politieke aard. Het is een statement. Zeker als je weet dat gisteren een afzettingsprocedure werd ingezet in het parlement tegen presidente Gloria Arroyo door o.a. Gabriela Women's Party.

Bij zo'n nieuws moet ik ook onwillekeurig terugdenken aan die dag in maart 2003 toen ik in Davao, op het eiland Mindanao, zelf getuige was van zo'n bomaanslag. Ik was in de lokale luchthaven toen buiten een zware bom afging. Het beeld dat ik toen door het raam zag staat op mijn netvlies gebrand. 22 doden waren er toen, op nauwelijks enkele meters van me vandaan. Zoiets vergeet je niet. Het blijft je bij. En het maakt je alert voor mensen die er niet voor terugschrikken om dergelijke middelen in te zetten om hun gelijk te halen.

Worldmapper and inequalities in health

Last February, when I first wrote about it, Worldmapper was still stuff for nerdy blogs (like mine :-). Today, the site is featured in an academic journal as a tool to visualize inequalities in health.
According to an article in the Bulletin of the World Health Organization, seeing the world shaped by how many babies are born in a year is a more reliable and rapid way of communicating these numbers, than through tables or maps with different colors.
That is exactly what Worldmapper does. It creates a map where the sizes of countries represent the proportion of all children worldwide who were born there. A country that is quite small but with many births increases in size, while a territory with a large area but few births shrinks. Each birth is allocated the same amount of space, and thus country borders are stretched and crumpled around these adjusted areas.
Worldmapper's software has produced already 366 similar maps reshaping the world according to different indicators. What attracts me to these (apart from my fascination with maps) is that they inherently refer to social justice. The mere fact that inequality "distorts" the usual shape of countries makes you aware that something is wrong. Indeed, what else can we say about a world where the probability of a child to die before its fifth birthday varies between 5 and more than 300?

How does the EU prepare trade negotiations with Africa?

This year, 11.11.11 campaigns against the Economic Partnership Agreements. These new free-trade agreements are currently negotiated between the European Union and 75 former European colonies known as the African, Caribbean and Pacific group (ACP). The new TV infomercial seems to cover a preparatory meeting somwehere in the European Commission's headquarters here in Brussels. Funny it is not but the mix of humor and irony, not to mention sarcasm, is quite shocking and will, hopefully, make people think about the issue.