Tienduizenden eisen aftreden Filippijnse presidente


Verschillende populaire showbizz artiesten daagden op voor de grote betoging tegen president Gloria Arroyo op 13 juli in Makati, het zakencentrum van Manilla. Ook Susan Poe Roces was er, de weduwe van presidentskandidaat Fernando “FPJ” Poe Jr., die vorig jaar de verkiezingen verloor; ten onrechte zoals nu blijkt. Ze was echter minder scherp en cassant dan enkele weken geleden op TV toen ze naar Arroyo uithaalde. Er waren ook vele bekende politici, die bijna met elkaar op de vuist gingen om op het podium te geraken. Dat belooft voor wanneer Arroyo zal afgezet zijn en ze hun eigen agenda terug bovenhalen.

Het grootste contingent in de betoging kwam echter van de volksorganisaties die geallieerd zijn met BAYAN, de zogenaamde nationaal democraten. Ze marcheerden schouder aan schouder en bezette beide rijbanen van Makati Avenue over de lengte van bijna een heel blok. Geen wonder dat de buitenlandse fotojournalisten meer aandacht hadden voor hen dan voor het vertoon op het podium.

Er waren ook delegaties van de League of Filipino Students van San Francisco en van Filippijnengroepen België en intal.

Naast deze groep waren er ook delegaties van andere ngos en volksorganisaties, van Bangon Pilipinas, een groep van Brother Eddie Villanueva, een andere verliezende presidentskandidaat, de aanhangers van de vorige president Estrada en van FPJ, de groep van senator Lacson, en de supporters van andere oppositiepartijen en van de burgemeester van Makati.

Verschillende observators schatten de massa op 65000 tot 80000. Dat is waarschijnlijk geen overdrijving als we de yuppies meetellen die uit de kantoortorens naar beneden kwamen om het programma mee te volgen.

“Ik baande me een weg door de massa tot net voor het podium,” schrijft Rita Baua van BAYAN, “en stelde vast dat elke vierkante meter bezet was door vijf tot zeven personen terwijl dat er anders hooguit vier zijn.” Ze voegt eraan toe dat de venters vergaten om hun waar aan de man te brengen en liever volgden wat er op het podium gebeurde. “Ik had een déjà vu naar een manifestatie van 1983, toen dictator Marcos zijn opponent Aquino had laten ombrengen, en mensen van alle pluimage in grote getale op straat kwamen,” geeft ze nog mee.

De demonstranten werden opgezweept door de liedjes en slogans van de culturele groepen. Op andere momenten luisterde de massa naar de gedichten van progressieve dichters die werden voorgelezen door bekende acteurs. Die mix van progressieve cultuur en militante speeches is eigen aan de betogingen in de Filippijnen.

Ka Satur Ocampo, een volksvertegenwoordiger van de volkspartij Bayan Muna, was de enige politicus die het woord mocht nemen en als laatste nog wel. Hij benadrukte dat men er geen genoegen mee zou nemen als Arroyo vervangen werd door haar vice-president. “Het volk wil dat er een overgangsraad gevormd wordt met vertegenwoordigingen van boeren, arbeiders, vrouwen, jongeren en stadsarmen om het roer van het land over te nemen,” verduidelijkte Ocampo.