Interview with Edre Olalia on radio 1
This morning, radio 1 broadcast an interview with Filipino human rights lawyer Edre Olalia. It's a good situationer and assessment of the worsening human rights situation in the Philippines during the past year. You can download the interview here.
Saturday, December 31, 2005
Sunday, December 18, 2005
Bericht uit Hongkong: betoging 18 december
Hongkong, 18 december – De afsluitende betoging van de protestweek tegen de WTO verliep vreedzaam. Zevenduizend betogers trokken naar de kade voor het congrescentrum waar de ministerconferentie van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) de allerlaatste debatten houdt. Zij maakten nogmaals hun oppositie tegen de WTO kenbaar en hun solidariteit met hun gearresteerde kameraden.
De dag begon in onzekerheid. Zouden de activiteiten gewoon kunnen doorgaan na de arrestaties van deze nacht? Is het park nog afgesloten door de politie? Alle kranten hadden sensationele foto’s op de voorpagina van de charges van betogers en politie in de winkelstraten van Wanchai in centrum Hongkong.
Het was opvallend rustig in Victoria Park, het centrum van de protesten, dat intussen terug open was voor het publiek en de deelnemers aan de ‘People’s Action Week’. Om half twaalf hielden de organisatoren van de ‘Hongkong People’s Alliance’ er een persconferentie waarin ze het politieoptreden van de voorbije nacht veroordeelden. Ze vroegen de autoriteiten om de honderden gearresteerde betogers onmiddellijk vrij te laten en kondigden aan dat de vreedzame betoging die in de namiddag gepland was, gewoon door zou gaan.
Intussen kreeg ik ook verslag van enkele activisten die de incidenten van de voorbije nacht hadden meegemaakt. De Koreaanse boeren hadden zich inderdaad met geweld een weg gebaand doorheen het politiecordon. Daarop hat de politie tot driemaal toe gechargeerd met traangas. Honderden betogers werden bij elkaar gedreven en werden urenlang ingesloten zonder eten of drinken. Pas in de vroege ochtend werden ze gearresteerd en afgevoerd. Onder hen waren niet alleen Koreanen maar ook een tachtigtal Thais en twintig Indonesiërs.
Na de middag begon de ruimte voor het podium terug vol te lopen met betogers. Enkele sprekers brachten verslag uit van de onderhandelingen in de ministersconferentie. Een vertegenwoordiger van Public Services International, een wereldwijde koepel van overheidsvakbonden, kondigde aan dat er een slachtoffer te betreuren viel. “De democratie is spijtig genoeg het slachtoffer geworden van de hebzucht van de kapitalistische landen,” verduidelijkte hij.
Lori Wallach van Public Citizen, de grootste Amerikaanse consumentenorganisatie, benadrukte dan weer dat de arme landen zich niet zomaar hadden paaien met de belofte van het ‘ontwikkelingspakket’ dat hen werd voorgespiegeld als ze de voorstellen van de Europese Unie en de Verenigde Staten zouden aanvaarden. “Waarom praat men trouwens over een ontwikkelingspakket,” vroeg ze zich af, “als dit zogezegd al sinds 2001 een ontwikkelingsronde zou zijn?” Bij de ministerconferentie van Doha werd de huidige onderhandelingsronde binnen de WTO inderdaad onder die naam gelanceerd.
De activisten wilden echter actie en die kregen ze tijdens de twee kilometer lange mars naar de kade voor het congrescentrum. De betoging was militant maar vreedzaam zoals die van dinsdag, de openingsdag van de conferentie.
Uiteindelijk verzamelden zich 7000 activisten op de kade om hun oppositie tegen de WTO kenbaar te maken. Hier klinkt dat overigens als ‘kong yee sai mau’, de enige vier woorden Cantonees die men hier in de voorbije dagen moest kennen om te overleven in Victoria Park.
De toegangsweg naar het congrescentrum was nu ook versperd door twee gepantserde waterkanonnen. Ook de internationale media stonden er in grote getale te wachten op incidenten in plaats van hun aandacht te richten op de protestmanifestatie die enkele tientallen meter verder plaatshad. Betogers probeerden hen tevergeefs te overtuigen om aandacht te schenken aan de inhoud en niet enkel aan de incidenten.
Verschillende sprekers verklaarden hun solidariteit met de gearresteerde betogers, wat telkens op gejuich onthaald werd. Rond zes uur kondigde Elisabeth Tang, vakbondsleidster en voorzitster van de Hong Kong People’s Alliance, het einde van de betoging aan. Ze wees op het scherpe contrast tussen de democratie die in het Victoria Park had geheerst in de voorbije dagen en de sfeer in het congrescentrum. “Daarbinnen hebben enkelen het zeggen, terwijl bij ons naar ieders mening geluisterd wordt,” zei ze.
Enkele Filippijnse activisten verbrandden ter afsluiting nog een pop van een gier die een VS-vlag vasthoudt. Eindelijk stroomden ook de fotografen toe. Ze hadden door dat ze tevergeefs op incidenten gewacht hadden en besloten toch nog vlug enkele plaatjes te schieten.
Bij de terugtocht was de sfeer nog steeds even vastberaden als dinsdag, bij de start van deze protestbijeenkomst. Blijkbaar is iedereen er zich goed van bewust dat dit slechts een kleine stap is in een strijd die ongetwijfeld op het thuisfront een vervolg zal krijgen.
Hongkong, 18 december – De afsluitende betoging van de protestweek tegen de WTO verliep vreedzaam. Zevenduizend betogers trokken naar de kade voor het congrescentrum waar de ministerconferentie van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) de allerlaatste debatten houdt. Zij maakten nogmaals hun oppositie tegen de WTO kenbaar en hun solidariteit met hun gearresteerde kameraden.
De dag begon in onzekerheid. Zouden de activiteiten gewoon kunnen doorgaan na de arrestaties van deze nacht? Is het park nog afgesloten door de politie? Alle kranten hadden sensationele foto’s op de voorpagina van de charges van betogers en politie in de winkelstraten van Wanchai in centrum Hongkong.
Het was opvallend rustig in Victoria Park, het centrum van de protesten, dat intussen terug open was voor het publiek en de deelnemers aan de ‘People’s Action Week’. Om half twaalf hielden de organisatoren van de ‘Hongkong People’s Alliance’ er een persconferentie waarin ze het politieoptreden van de voorbije nacht veroordeelden. Ze vroegen de autoriteiten om de honderden gearresteerde betogers onmiddellijk vrij te laten en kondigden aan dat de vreedzame betoging die in de namiddag gepland was, gewoon door zou gaan.
Intussen kreeg ik ook verslag van enkele activisten die de incidenten van de voorbije nacht hadden meegemaakt. De Koreaanse boeren hadden zich inderdaad met geweld een weg gebaand doorheen het politiecordon. Daarop hat de politie tot driemaal toe gechargeerd met traangas. Honderden betogers werden bij elkaar gedreven en werden urenlang ingesloten zonder eten of drinken. Pas in de vroege ochtend werden ze gearresteerd en afgevoerd. Onder hen waren niet alleen Koreanen maar ook een tachtigtal Thais en twintig Indonesiërs.
Na de middag begon de ruimte voor het podium terug vol te lopen met betogers. Enkele sprekers brachten verslag uit van de onderhandelingen in de ministersconferentie. Een vertegenwoordiger van Public Services International, een wereldwijde koepel van overheidsvakbonden, kondigde aan dat er een slachtoffer te betreuren viel. “De democratie is spijtig genoeg het slachtoffer geworden van de hebzucht van de kapitalistische landen,” verduidelijkte hij.
Lori Wallach van Public Citizen, de grootste Amerikaanse consumentenorganisatie, benadrukte dan weer dat de arme landen zich niet zomaar hadden paaien met de belofte van het ‘ontwikkelingspakket’ dat hen werd voorgespiegeld als ze de voorstellen van de Europese Unie en de Verenigde Staten zouden aanvaarden. “Waarom praat men trouwens over een ontwikkelingspakket,” vroeg ze zich af, “als dit zogezegd al sinds 2001 een ontwikkelingsronde zou zijn?” Bij de ministerconferentie van Doha werd de huidige onderhandelingsronde binnen de WTO inderdaad onder die naam gelanceerd.
De activisten wilden echter actie en die kregen ze tijdens de twee kilometer lange mars naar de kade voor het congrescentrum. De betoging was militant maar vreedzaam zoals die van dinsdag, de openingsdag van de conferentie.
Uiteindelijk verzamelden zich 7000 activisten op de kade om hun oppositie tegen de WTO kenbaar te maken. Hier klinkt dat overigens als ‘kong yee sai mau’, de enige vier woorden Cantonees die men hier in de voorbije dagen moest kennen om te overleven in Victoria Park.
De toegangsweg naar het congrescentrum was nu ook versperd door twee gepantserde waterkanonnen. Ook de internationale media stonden er in grote getale te wachten op incidenten in plaats van hun aandacht te richten op de protestmanifestatie die enkele tientallen meter verder plaatshad. Betogers probeerden hen tevergeefs te overtuigen om aandacht te schenken aan de inhoud en niet enkel aan de incidenten.
Verschillende sprekers verklaarden hun solidariteit met de gearresteerde betogers, wat telkens op gejuich onthaald werd. Rond zes uur kondigde Elisabeth Tang, vakbondsleidster en voorzitster van de Hong Kong People’s Alliance, het einde van de betoging aan. Ze wees op het scherpe contrast tussen de democratie die in het Victoria Park had geheerst in de voorbije dagen en de sfeer in het congrescentrum. “Daarbinnen hebben enkelen het zeggen, terwijl bij ons naar ieders mening geluisterd wordt,” zei ze.
Enkele Filippijnse activisten verbrandden ter afsluiting nog een pop van een gier die een VS-vlag vasthoudt. Eindelijk stroomden ook de fotografen toe. Ze hadden door dat ze tevergeefs op incidenten gewacht hadden en besloten toch nog vlug enkele plaatjes te schieten.
Bij de terugtocht was de sfeer nog steeds even vastberaden als dinsdag, bij de start van deze protestbijeenkomst. Blijkbaar is iedereen er zich goed van bewust dat dit slechts een kleine stap is in een strijd die ongetwijfeld op het thuisfront een vervolg zal krijgen.
Bericht uit Hong Kong: Solidariteit en diversiteit onder de paraplu van de Hong Kong People’s Alliance
Hong Kong, 18 december – De protestactiviteiten van de voorbije dagen in en rond het Victoria Park waren georganiseerd door de Hong Kong People’s Alliance (HKPA), een coalitie van 33 lokale organisaties waaronder vakbonden, studentenorganisaties, vrouwenorganisaties en andere basisorganisaties.
Migrantenorganisaties spelen een belangrijke rol in HKPA. Vooral de Filippijnse migranten zijn zeer actief. Dat is niet verwonderlijk in een stad waar naar schatting 100.000 Filippino’s werkzaam zijn in de slechtst betalende jobs.
“De organisatie van de People’s Action Week was geen sinecure,” vertelt Lee Kai Loon, van de Asian Student Alliance, één van de groepen in de HKPA, “De eerste vergadering had plaats in september 2004, meer dan een jaar geleden.” De HKPA was in staat om met de verschillende organisaties een gezamenlijk programma uit te werken voor de hele week.
In het park vallen toch verschillen op. Zo zijn er twee centrale pleinen en twee podia. De South China Morning Post, de belangrijkste engelstalige krant van Hong Kong had het over het gematigde “Sink WTO” kamp en het radikale “Junk WTO” kamp. Dat is echter lang geen accurate beschrijving. In de eerste plaats is de nuance tussen “sink” en “junk” eerder academisch. Bovendien zijn het groepen uit het zogenaamde ‘gematigde’ kamp die de meest geweldadige acties uitvoeren. En vele activisten lopen ook vlotjes van het ene plein naar het andere naargelang het programma. Verwarrend voor een journalist die alles in enkele lijntjes moet samenvatten.
In werkelijkheid is er een grote diversiteit aan groepen en zitten de verschillen eerder op een ander vlak. Aan de ene kant van het spectrum zijn er organisaties die enkel actief zijn rond één bepaald thema. Zo zal je de Koreaanse boeren bijvoorbeeld zelden een woord horen zeggen over gezondheidszorg of arbeidsrechten. Aan de andere kant zijn er groepen die de WTO in een historische en globale context benaderen. Vandaar dat er bijvoorbeeld ook conferenties doorgingen over het verband tussen de wereldhandel en oorlog. De oorlog tegen Irak bijvoorbeeld heeft ook een economische grondslag.
Niet iedereen is ook even gelukkig met de manier waarop de Koreanen de politie te lijf gaan. De lokale organisatoren laten duidelijk merken dat zij enkel vreedzame protesten organiseren. Toch heb ik hier nog niemand deze acties horen veroordelen. Er is immers veel begrip voor de woede van de boeren. En onder activisten met gemeenschappelijke doelstellingen primeert de solidariteit op meningsverschillen over strategie en taktiek.
Hong Kong, 18 december – De protestactiviteiten van de voorbije dagen in en rond het Victoria Park waren georganiseerd door de Hong Kong People’s Alliance (HKPA), een coalitie van 33 lokale organisaties waaronder vakbonden, studentenorganisaties, vrouwenorganisaties en andere basisorganisaties.
Migrantenorganisaties spelen een belangrijke rol in HKPA. Vooral de Filippijnse migranten zijn zeer actief. Dat is niet verwonderlijk in een stad waar naar schatting 100.000 Filippino’s werkzaam zijn in de slechtst betalende jobs.
“De organisatie van de People’s Action Week was geen sinecure,” vertelt Lee Kai Loon, van de Asian Student Alliance, één van de groepen in de HKPA, “De eerste vergadering had plaats in september 2004, meer dan een jaar geleden.” De HKPA was in staat om met de verschillende organisaties een gezamenlijk programma uit te werken voor de hele week.
In het park vallen toch verschillen op. Zo zijn er twee centrale pleinen en twee podia. De South China Morning Post, de belangrijkste engelstalige krant van Hong Kong had het over het gematigde “Sink WTO” kamp en het radikale “Junk WTO” kamp. Dat is echter lang geen accurate beschrijving. In de eerste plaats is de nuance tussen “sink” en “junk” eerder academisch. Bovendien zijn het groepen uit het zogenaamde ‘gematigde’ kamp die de meest geweldadige acties uitvoeren. En vele activisten lopen ook vlotjes van het ene plein naar het andere naargelang het programma. Verwarrend voor een journalist die alles in enkele lijntjes moet samenvatten.
In werkelijkheid is er een grote diversiteit aan groepen en zitten de verschillen eerder op een ander vlak. Aan de ene kant van het spectrum zijn er organisaties die enkel actief zijn rond één bepaald thema. Zo zal je de Koreaanse boeren bijvoorbeeld zelden een woord horen zeggen over gezondheidszorg of arbeidsrechten. Aan de andere kant zijn er groepen die de WTO in een historische en globale context benaderen. Vandaar dat er bijvoorbeeld ook conferenties doorgingen over het verband tussen de wereldhandel en oorlog. De oorlog tegen Irak bijvoorbeeld heeft ook een economische grondslag.
Niet iedereen is ook even gelukkig met de manier waarop de Koreanen de politie te lijf gaan. De lokale organisatoren laten duidelijk merken dat zij enkel vreedzame protesten organiseren. Toch heb ik hier nog niemand deze acties horen veroordelen. Er is immers veel begrip voor de woede van de boeren. En onder activisten met gemeenschappelijke doelstellingen primeert de solidariteit op meningsverschillen over strategie en taktiek.
Saturday, December 17, 2005
Bericht uit Hongkong: Wijk rond het congrescentrum volledig afgesloten
Hongkong, 17 december – Na de incidenten met de Koreaanse boeren is de wijk rond het congrescentrum volledig afgesloten voor alle verkeer. Een poging om voedsel en water naar de ingesloten betogers te brengen mislukt maar de steun van de lokale bevolking is groot.
De doorbraak van de protesterende boeren doorheen de politielinies duurde niet lang. Ze werden met traangras teruggedreven en omsingeld. Het sociale leven in Wanchai, de centrale wijk van Hongkong Island, werd door de veiligheidsdiensten platgelegd. Metro, bus, tram en alle privaat vervoer werd uit de straat verbannen.
Toen de boeren al enkele uren vastzaten in de omsingeling van de politie, namen enkele Filippijnse activisten in het Victoria Park het initiatief om hen voedsel en water te brengen.
We vertrokken rond tien uur met een groepje van dertig uit verschillende landen en wandelden door de straten waar voetgangers nu vrij baan hadden. Door de bevolking van Hongkong werden we aangemoedigd en op applaus onthaald.
Toen we in de buurt kwamen van de plaats waar de betogers vastzaten, werden we aan een politiebarricade tegengehouden. Onderhandelen had geen zin. We moesten onverricht terzake terugkeren. Maar ook hier was de reactie van de lokale bevolking hartverwarmend. De politie werd op gejou onthaald toen ze ons terugstuurde en de woorden van onze woordvoerders werden spontaan in het Chinees vertaald.
Intussen was onze groep al flink aangegroeid aangezien tientallen zich spontaan aangesloten hadden. Toen we terug bij het Victoria Park kwamen waren we met 100, drie keer meer dan bij ons vertrek. Het hele Victoria Park bleek toen ook volledig afgesloten door de politie. Niemand kon er nog in.
Hongkong, 17 december – Na de incidenten met de Koreaanse boeren is de wijk rond het congrescentrum volledig afgesloten voor alle verkeer. Een poging om voedsel en water naar de ingesloten betogers te brengen mislukt maar de steun van de lokale bevolking is groot.
De doorbraak van de protesterende boeren doorheen de politielinies duurde niet lang. Ze werden met traangras teruggedreven en omsingeld. Het sociale leven in Wanchai, de centrale wijk van Hongkong Island, werd door de veiligheidsdiensten platgelegd. Metro, bus, tram en alle privaat vervoer werd uit de straat verbannen.
Toen de boeren al enkele uren vastzaten in de omsingeling van de politie, namen enkele Filippijnse activisten in het Victoria Park het initiatief om hen voedsel en water te brengen.
We vertrokken rond tien uur met een groepje van dertig uit verschillende landen en wandelden door de straten waar voetgangers nu vrij baan hadden. Door de bevolking van Hongkong werden we aangemoedigd en op applaus onthaald.
Toen we in de buurt kwamen van de plaats waar de betogers vastzaten, werden we aan een politiebarricade tegengehouden. Onderhandelen had geen zin. We moesten onverricht terzake terugkeren. Maar ook hier was de reactie van de lokale bevolking hartverwarmend. De politie werd op gejou onthaald toen ze ons terugstuurde en de woorden van onze woordvoerders werden spontaan in het Chinees vertaald.
Intussen was onze groep al flink aangegroeid aangezien tientallen zich spontaan aangesloten hadden. Toen we terug bij het Victoria Park kwamen waren we met 100, drie keer meer dan bij ons vertrek. Het hele Victoria Park bleek toen ook volledig afgesloten door de politie. Niemand kon er nog in.
Bericht uit Hongkong: Het geduld van de boeren is op
Hong Kong, 17 december – Nu in de voorbije dagen nogmaals bleek dat de ministers van de rijke landen tot geen enkele toegeving bereid zijn, is de maat vol voor de boeren. Aangevoerd door de Koreanen wisten ze vandaag door het politiecordon te breken en op te rukken naar het congrescentrum waar de ministerconferentie van de wereldhandelsorganisatie (WTO) doorgaat.
Een niet aflatende stroom betogingen trok in de voorbije dagen van het Victoria Park, waar de tegenstanders van de WTO zich ophouden, naar de kaai voor het congrescentrum waar de ministerconferentie zelf doorgaat. De demonstraties verliepen vredevol op enkele kleine incidenten na.
Vandaag werd de sfeer op de kaai grimmiger. De autoriteiten hadden metershoge hekken laten optrekken ter versterking van de hekken naast de toegangsweg naar het congrescentrum. De enige ingang zag eruit als een versterkte burcht. Vooraan stond nog steeds een rij vrouwelijke agenten. Achter hen stond de oproerpolitie echter rijen dik in vol ornaat. Zij waren voorzien van peperspray en enkelen droegen geweren om traangasgranaten af te vuren.
Om drie uur kwam de betoging toe van de jongeren en studenten, even later gevolgd door een groep van verschillende Koreaanse katholieke verenigingen, inclusief een groot kruis en twee priesters. Een half uur later kwam de eerste groep Koreaanse boeren toe, aangevuurd door het tromgeroffel dat ons hier inmiddels al vertrouwd in de oren klinkt.
Zes Koreaanse boeren scheidden zich van de rest af en begonnen zich om te kleden. Vervolgens gingen ze met de rug naar de zee op de rand van de kaai staan en hieven ze met gebalde vuist een strijdlied aan. Na een laatste aanmoediging sprongen ze één voor één het koude zeewater in, deze keer zonder zwemvest.
Uiteraard wisten ze wel dat het hen niet zou lukken om het congrescentrum al zwemmend te bereiken. Honderd meter verder werden ze al uit het water gehaald door de politie en terug aan hun kameraden overgeleverd die hen veilig op het droge hesen.
Dat was blijkbaar het sein voor andere Koreaanse boeren om aan de slag te gaan. Ze slaagden erin om met een touw een hek neer te halen op een stuk bij het water, waar het hek nog niet versterkt was. De Koreaanse boeren blijven verbazen met hun vindingrijkheid en de militaire discipline en precisie waarmee ze tewerk gaan.
Maar ook de truuk met het hek was een afleidingsmeneuver want van zodra het hek in het water gekieperd was, gingen de Koreanen terug naar hun groep. Die was intussen naar de poort getrokken en probeerde er door de politielinies te breken. De politie ging de demonstranten te lijf met het waterkanon en peperspray. De betogers gaven niet echt veel weerwerk en beperkten zich tot het gooien van wat in hun bereik lag. Vooral de aluminium laddertjes van de media bleken effectieve, maar lichte, projectielen.
Rond vijf uur bereikte echter een betoging van duizenden boeren de kaai. Minstens tweehonderd van hen hadden de zwemvest al omgord. Toen was het nog een kwestie van uren tot de boeren door het politiecordon konden breken. Toen de avond viel hadden ze de toegangsweg tot het congrescentrum bezet.
Eén ding is duidelijk: Het geduld van de boeren is op. Niet dat ze met grote verwachtingen naar Hong Kong gekomen waren. Van bij het begin was het duidelijk dat ze elk akkoord van de ministerconferentie zouden verwerpen en liever de hele WTO zagen verdwijnen. De voorbije dagen bleek echter nogmaals dat de ministers van de Verenigde Staten en de Europese Unie tot geen enkele toegeving bereid zijn. Voor de boeren is de maat vol.
Foto's:
http://www.indymedia.be/nl/node/836
http://www.indymedia.be/nl/node/833
http://www.indymedia.be/nl/node/834
Hong Kong, 17 december – Nu in de voorbije dagen nogmaals bleek dat de ministers van de rijke landen tot geen enkele toegeving bereid zijn, is de maat vol voor de boeren. Aangevoerd door de Koreanen wisten ze vandaag door het politiecordon te breken en op te rukken naar het congrescentrum waar de ministerconferentie van de wereldhandelsorganisatie (WTO) doorgaat.
Een niet aflatende stroom betogingen trok in de voorbije dagen van het Victoria Park, waar de tegenstanders van de WTO zich ophouden, naar de kaai voor het congrescentrum waar de ministerconferentie zelf doorgaat. De demonstraties verliepen vredevol op enkele kleine incidenten na.
Vandaag werd de sfeer op de kaai grimmiger. De autoriteiten hadden metershoge hekken laten optrekken ter versterking van de hekken naast de toegangsweg naar het congrescentrum. De enige ingang zag eruit als een versterkte burcht. Vooraan stond nog steeds een rij vrouwelijke agenten. Achter hen stond de oproerpolitie echter rijen dik in vol ornaat. Zij waren voorzien van peperspray en enkelen droegen geweren om traangasgranaten af te vuren.
Om drie uur kwam de betoging toe van de jongeren en studenten, even later gevolgd door een groep van verschillende Koreaanse katholieke verenigingen, inclusief een groot kruis en twee priesters. Een half uur later kwam de eerste groep Koreaanse boeren toe, aangevuurd door het tromgeroffel dat ons hier inmiddels al vertrouwd in de oren klinkt.
Zes Koreaanse boeren scheidden zich van de rest af en begonnen zich om te kleden. Vervolgens gingen ze met de rug naar de zee op de rand van de kaai staan en hieven ze met gebalde vuist een strijdlied aan. Na een laatste aanmoediging sprongen ze één voor één het koude zeewater in, deze keer zonder zwemvest.
Uiteraard wisten ze wel dat het hen niet zou lukken om het congrescentrum al zwemmend te bereiken. Honderd meter verder werden ze al uit het water gehaald door de politie en terug aan hun kameraden overgeleverd die hen veilig op het droge hesen.
Dat was blijkbaar het sein voor andere Koreaanse boeren om aan de slag te gaan. Ze slaagden erin om met een touw een hek neer te halen op een stuk bij het water, waar het hek nog niet versterkt was. De Koreaanse boeren blijven verbazen met hun vindingrijkheid en de militaire discipline en precisie waarmee ze tewerk gaan.
Maar ook de truuk met het hek was een afleidingsmeneuver want van zodra het hek in het water gekieperd was, gingen de Koreanen terug naar hun groep. Die was intussen naar de poort getrokken en probeerde er door de politielinies te breken. De politie ging de demonstranten te lijf met het waterkanon en peperspray. De betogers gaven niet echt veel weerwerk en beperkten zich tot het gooien van wat in hun bereik lag. Vooral de aluminium laddertjes van de media bleken effectieve, maar lichte, projectielen.
Rond vijf uur bereikte echter een betoging van duizenden boeren de kaai. Minstens tweehonderd van hen hadden de zwemvest al omgord. Toen was het nog een kwestie van uren tot de boeren door het politiecordon konden breken. Toen de avond viel hadden ze de toegangsweg tot het congrescentrum bezet.
Eén ding is duidelijk: Het geduld van de boeren is op. Niet dat ze met grote verwachtingen naar Hong Kong gekomen waren. Van bij het begin was het duidelijk dat ze elk akkoord van de ministerconferentie zouden verwerpen en liever de hele WTO zagen verdwijnen. De voorbije dagen bleek echter nogmaals dat de ministers van de Verenigde Staten en de Europese Unie tot geen enkele toegeving bereid zijn. Voor de boeren is de maat vol.
Foto's:
http://www.indymedia.be/nl/node/836
http://www.indymedia.be/nl/node/833
http://www.indymedia.be/nl/node/834
Foto's uit Hongkong: Thai boxing
Hong Kong, 17 december – Arme boeren hielden vandaag een wedstrijd Thai boksen waarbij één van hen het symbolisch opnam tegen de WTO. Hoewel het een ongelijke strijd was beet de wereldhandelsorganisatie uiteindelijk in het stof.
Het wereldwijde netwerk van kleine boeren, La Via Campesina, organiseerde deze morgen een partijtje Thai boksen. Twee boksers traden in het strijdperk op het gras van Victoria Park, op enkele kilometers van het congrescentrum waar de ministers van WTO-lidstaten momenteel vergaderen. Ze werden daarbij aangemoedigd door tientallen boeren uit verschillende landen van Azië.
Van bij het begin was het duidelijk dat het om een ongelijke strijd ging. Eén van de boksers, een pluimgewicht, stond symbool voor de arme Thaise boeren, terwijl de kolos die tegenover hem stond de WTO vertegenwoordigde. Hij kreeg de steun van enkele heren in maatpak die blijkbaar gestuurd waren door de Thaise overheid.
De kamp gaf volgens de boeren een indruk van de heroïsche strijd die de boeren momenteel voeren en in het begin moest de boksende boer inderdaad enkele rake klappen incasseren. Hij had echter duidelijk het publiek op zijn hand. Ondanks hun verschillende nationaliteiten stonden de aanwezige boeren en boerinnen als één man achter hem.
Dat de boeren overtuigd zijn dat ze zelfs een ongelijke strijd kunnen winnen bleek uit het einde van de kamp. Uiteindelijk moest de WTO bokser de duimen leggen. Hij ging oneervol tegen de vlakte, tot groot verdriet van de vertegenwoordigers van de Thaise overheid. De boksende boer werd prompt op de schouders genomen door de aanwezige boeren en maakte een ererondje. De slogan: “Down, down WTO!”
Meer foto's: http://www.indymedia.be/nl/node/832
Hong Kong, 17 december – Arme boeren hielden vandaag een wedstrijd Thai boksen waarbij één van hen het symbolisch opnam tegen de WTO. Hoewel het een ongelijke strijd was beet de wereldhandelsorganisatie uiteindelijk in het stof.
Het wereldwijde netwerk van kleine boeren, La Via Campesina, organiseerde deze morgen een partijtje Thai boksen. Twee boksers traden in het strijdperk op het gras van Victoria Park, op enkele kilometers van het congrescentrum waar de ministers van WTO-lidstaten momenteel vergaderen. Ze werden daarbij aangemoedigd door tientallen boeren uit verschillende landen van Azië.
Van bij het begin was het duidelijk dat het om een ongelijke strijd ging. Eén van de boksers, een pluimgewicht, stond symbool voor de arme Thaise boeren, terwijl de kolos die tegenover hem stond de WTO vertegenwoordigde. Hij kreeg de steun van enkele heren in maatpak die blijkbaar gestuurd waren door de Thaise overheid.
De kamp gaf volgens de boeren een indruk van de heroïsche strijd die de boeren momenteel voeren en in het begin moest de boksende boer inderdaad enkele rake klappen incasseren. Hij had echter duidelijk het publiek op zijn hand. Ondanks hun verschillende nationaliteiten stonden de aanwezige boeren en boerinnen als één man achter hem.
Dat de boeren overtuigd zijn dat ze zelfs een ongelijke strijd kunnen winnen bleek uit het einde van de kamp. Uiteindelijk moest de WTO bokser de duimen leggen. Hij ging oneervol tegen de vlakte, tot groot verdriet van de vertegenwoordigers van de Thaise overheid. De boksende boer werd prompt op de schouders genomen door de aanwezige boeren en maakte een ererondje. De slogan: “Down, down WTO!”
Meer foto's: http://www.indymedia.be/nl/node/832
Friday, December 16, 2005
Eilandengroep Tonga wordt 150ste lid van WTO en moet meteen gezondheidszorg liberaliseren
Hongkong, 16 december – Tonga werd gisteren het 150e lid van de WTO. De voorwaarden die aan het eilandstaatje werden opgelegd zijn strenger dan ooit. Vooral het feit dat ook de gezondheidszorg moest geliberaliseerd worden is verontrustend.
Nu ook Tonga lid geworden is zijn ze officiëel met 150, de club van WTO lidstaten. Tonga is een kleine archipelago in de Stille Oceaan met een bevolking van nauwelijks 100.000. Het heeft bovendien een arme bevolking die grotendeels afhankelijk is van overlevingslandbouw. De export van Tonga is verwaarloosbaar. Het mini-staatje voert vier keer meer in dan uit. Ngo’s zijn dan ook ontzet over de strikte voorwaarden die aan Tonga opgelegd werden in ruil voor lidmaatschap.
Meest verontrustend is misschien wel dat het land ook de gezondheidszorg moest liberaliseren. Dat is momenteel niet het geval voor lidstaten. Onder het GATS, het akkoord over de handel in diensten, kunnen ze zelf beslissen of ze hun gezondheidszorg willen openstellen voor buitenlandse multinationals maar zijn ze niet verplicht om dat te doen. Aan nieuwe lidstaten kunnen echter andere, striktere voorwaarden opgelegd worden. Vandaar dat Tonga nu meer diensten openstelt voor buitenlandse investeerders, met inbegrip van gezondheidszorg, dan eender welke andere WTO-lidstaat, zo onthulde Oxfam.
De regering van Tonga had nochtans beter kunnen weten. Toen Thailand lid werd van de WTO moest het land ook de gezondheidszorg liberaliseren. Buitenlands kapitaal investeerde in ziekenhuizen voor ‘gezondheidstoeristen’ uit rijke landen zodat dokters uit de openbare gezondheidszorg werden weggezogen naar de commerciële sector. Vooral op het platteland ging het gezondheidssysteem er danig op achteruit.
De ervaring van Tonga en Thailand toont aan wat er te wachten staat als de Europese Unie haar zin krijgt en het GATS akkoord veel minder flexibel wordt gemaakt. Dan zal het moeilijk worden om de gezondheidszorg nog af te schermen voor buitenlandse multinationals, met een versnelde commercialisering als gevolg. Het zal de lobbygroepen van de grote dienstenverstrekkers een zorg zijn dat de volksgezondheid daar niet bij gebaat is. Een reden te meer dus om te eisen dat gezondheidszorg uit de WTO wordt gehaald.
Hongkong, 16 december – Tonga werd gisteren het 150e lid van de WTO. De voorwaarden die aan het eilandstaatje werden opgelegd zijn strenger dan ooit. Vooral het feit dat ook de gezondheidszorg moest geliberaliseerd worden is verontrustend.
Nu ook Tonga lid geworden is zijn ze officiëel met 150, de club van WTO lidstaten. Tonga is een kleine archipelago in de Stille Oceaan met een bevolking van nauwelijks 100.000. Het heeft bovendien een arme bevolking die grotendeels afhankelijk is van overlevingslandbouw. De export van Tonga is verwaarloosbaar. Het mini-staatje voert vier keer meer in dan uit. Ngo’s zijn dan ook ontzet over de strikte voorwaarden die aan Tonga opgelegd werden in ruil voor lidmaatschap.
Meest verontrustend is misschien wel dat het land ook de gezondheidszorg moest liberaliseren. Dat is momenteel niet het geval voor lidstaten. Onder het GATS, het akkoord over de handel in diensten, kunnen ze zelf beslissen of ze hun gezondheidszorg willen openstellen voor buitenlandse multinationals maar zijn ze niet verplicht om dat te doen. Aan nieuwe lidstaten kunnen echter andere, striktere voorwaarden opgelegd worden. Vandaar dat Tonga nu meer diensten openstelt voor buitenlandse investeerders, met inbegrip van gezondheidszorg, dan eender welke andere WTO-lidstaat, zo onthulde Oxfam.
De regering van Tonga had nochtans beter kunnen weten. Toen Thailand lid werd van de WTO moest het land ook de gezondheidszorg liberaliseren. Buitenlands kapitaal investeerde in ziekenhuizen voor ‘gezondheidstoeristen’ uit rijke landen zodat dokters uit de openbare gezondheidszorg werden weggezogen naar de commerciële sector. Vooral op het platteland ging het gezondheidssysteem er danig op achteruit.
De ervaring van Tonga en Thailand toont aan wat er te wachten staat als de Europese Unie haar zin krijgt en het GATS akkoord veel minder flexibel wordt gemaakt. Dan zal het moeilijk worden om de gezondheidszorg nog af te schermen voor buitenlandse multinationals, met een versnelde commercialisering als gevolg. Het zal de lobbygroepen van de grote dienstenverstrekkers een zorg zijn dat de volksgezondheid daar niet bij gebaat is. Een reden te meer dus om te eisen dat gezondheidszorg uit de WTO wordt gehaald.
Bericht uit Hongkong: Vive les femmes
Hong Kong, 16 december – Een vrouwenmars trachtte vanavond de grieven van de vrouwen tot in het congrescentrum te brengen waar de WTO-ministerconferentie doorgaat. Daarbij stuitten ze echter op het politiecordon dat onvermurwbaar de toegang bewaakt.
Na de boeren gisteren was het vandaag de beurt aan de vrouwen om de WTO voor een tribunaal te brengen. Tijdens het ‘vrouwentribunaal over de impact van de WTO op vrouwen’ getuigden vrouwen over hoe de WTO-maatregelen hun situatie dramatisch hadden verslecht.
Na het tribunaal trokken de vrouwen in een betoging naar het congrescentrum waar de WTO-ministerconferentie doorgaat. Daar herhaalden ze nogmaals dat de liberalisering van de wereldhandel hun inkomen had aangetast. De plattelandsvrouwen ondervonden de prijsdaling van hun oogst als ze die op de markt aanboden, een gevolg van de dumping van landbouwoverproductie uit andere landen. Arbeidersvrouwen hadden het dan weer over de flexibilisering van de arbeid waardoor hun werkzekerheid verder ondermijnd werd.
Een tiental plaatselijke activisten veroordeelde het gebruik van pepper-spray, een irriterend product dat in het gezicht van demonstranten gespoten wordt, door de politie. Ze kookten symbolisch een pittig pepersoepje dat ze aan de politie en de delegaties in het congrescentrum wilden opdienen. Het groepje werd echter meteen door de politie omsingeld. Aan de rest van de vrouwen werd de doorgang ontzegd.
Na onderhandelingen met de politie werden de dappere vrouwen tenslotte terug vrijgelaten en konden ze samen met hun zusters terug naar Victoria Park. “Geen erg,” vond één van hen, “of we nu naar binnen kunnen of niet, ze luisteren toch niet naar ons.”
Hong Kong, 16 december – Een vrouwenmars trachtte vanavond de grieven van de vrouwen tot in het congrescentrum te brengen waar de WTO-ministerconferentie doorgaat. Daarbij stuitten ze echter op het politiecordon dat onvermurwbaar de toegang bewaakt.
Na de boeren gisteren was het vandaag de beurt aan de vrouwen om de WTO voor een tribunaal te brengen. Tijdens het ‘vrouwentribunaal over de impact van de WTO op vrouwen’ getuigden vrouwen over hoe de WTO-maatregelen hun situatie dramatisch hadden verslecht.
Na het tribunaal trokken de vrouwen in een betoging naar het congrescentrum waar de WTO-ministerconferentie doorgaat. Daar herhaalden ze nogmaals dat de liberalisering van de wereldhandel hun inkomen had aangetast. De plattelandsvrouwen ondervonden de prijsdaling van hun oogst als ze die op de markt aanboden, een gevolg van de dumping van landbouwoverproductie uit andere landen. Arbeidersvrouwen hadden het dan weer over de flexibilisering van de arbeid waardoor hun werkzekerheid verder ondermijnd werd.
Een tiental plaatselijke activisten veroordeelde het gebruik van pepper-spray, een irriterend product dat in het gezicht van demonstranten gespoten wordt, door de politie. Ze kookten symbolisch een pittig pepersoepje dat ze aan de politie en de delegaties in het congrescentrum wilden opdienen. Het groepje werd echter meteen door de politie omsingeld. Aan de rest van de vrouwen werd de doorgang ontzegd.
Na onderhandelingen met de politie werden de dappere vrouwen tenslotte terug vrijgelaten en konden ze samen met hun zusters terug naar Victoria Park. “Geen erg,” vond één van hen, “of we nu naar binnen kunnen of niet, ze luisteren toch niet naar ons.”
Thursday, December 15, 2005
Bericht uit Hongkong: Boerentribunaal veroordeelt WTO tot onmiddellijke ontbinding
Hongkong, 15 december – In het Victoria Park, vlakbij het congrescentrum waar momenteel de ministerconferentie van de WTO doorgaat, werd vandaag een internationaal tribunaal gehouden tegen de organisatie. Op basis van getuigenissen van arme boeren werd de WTO schuldig bevonden en veroordeeld tot de onmiddellijke ontbinding.
Boeren die een proces aanspannen tegen de WTO? Er is waarschijnlijk geen enkele rechtbank ter wereld waar zo’n proces een schijn van kans zou maken, behalve in het ‘internationaal tribunaal van de plattelandsbevolking’ dat vandaag doorging in Victoria Park in Hong Kong.
Het tribunaal werd voorgezeten door een panel van drie rechters, waaronder de Filippijnse rechter Romeo Capulong, en er was een panel opgetrommeld van tien juryleden uit evenveel Aziatische landen. Zoals te verwachten stuurde de beklaagde geen vertegenwoordiger. Om de aanklacht te staven werden verschillende getuigen opgeroepen die elk ook bewijsmateriaal hadden meegebracht.
De Indiase boerenleider P. Channaiah van de Federation of Landless Agricultural Workers in Andra Pradesh, beet de spits af met een getuigenis over de situatie van de boeren in zijn staat. Hij vertelde dat ze momenteel onder druk staan om zogenaamde ‘terminator’ zaden te gebruiken. Dat zijn zaden die slechts één plantseizoen kunnen gebruikt worden. Daardoor moeten ze nu elk seizoen nieuw zaaigoed aankopen terwijl ze vroeger telkens de zaden konden hergebruiken.
Bovendien maken deze nieuwe zaden deel uit van een pakket. Het zaaigoed moet gebruikt worden met bepaalde pesticiden en chemische meststoffen, alle van dezelfde firma. “Daardoor gaat de productiekost fiks de hoogte in en zakken de boeren weg in het moeras van de schulden,” getuigde hij. Hij heeft zelf weet van verschillende zelfmoorden van boeren die hun schulden niet meer konden afbetalen.
Channaiah wijt deze evolutie onder andere aan TRIPS, het WTO-akkoord over patenten en intellectuele eigendom. Daardoor konden multinationals het alleenrecht opeisen over deze nieuwe zaden. “Vroeger gebruikten we zaaigoed dat we over verschillende generaties zelf ontwikkeld hadden,” zei hij, “maar daar hebben we nooit enig patent op genomen.”
Danilo Ramos, van de Filippijnse boerenvakbond KMP, legde de nadruk op de negatieve gevolgen van de liberalisering van de handel in landbouwproducten. Dat wordt sinds 1995 opgelegd door het landbouwakkoord van de WTO. “Vroeger, voor dat akkoord in werking trad, voerde de Filippijnen voor 1,3 miljard dollar meer landbouwproducten uit dan het invoerde,” zei Ramos, “maar vijf jaar later was de balans overgeslaan van een overschot naar een tekort op de handelsbalans voor landbouwproducten.”
In 2000 voerde de Filippijnen voor 3,5 miljard dollar meer landbouwproducten in dan uit. “Volgens de Filippijnse overheid werden daardoor 5 miljoen boeren werkloos,” ging Ramos verder. Ze werden immers uit de markt geprijsd door de goedkope landbouwproducten die op de lokale markt gedumpt werden. Zo werd in 2002 1,4 miljoen ton rijst ingevoerd uit Vietnam, Thailand en de Verenigde Staten waardoor de lokale rijstboeren als Ramos hun rijst aan lagere prijzen moeten verkopen.
Gazol Varga, een Hongaarse boer die 80 melkkoeien houdt, vertegenwoordigde de Coordination Paysanne Européenne (CPE). Hij begon zijn verhaal in 1990 toen zijn land het kapitalistisch systeem overnam. “Op tien jaar tijd werd het aantal boeren gehalveerd van 1,5 miljoen tot 750.000,” getuigde hij. Toen Hongarije vorig jaar toetrad tot de Europese Unie lieten nog slechts 250.000 boeren zich registreren.
Op de vraag van de rechters of Europese boeren niet profiteren van het WTO systeem dankzij de subsidies van de Europese Unie legde hij uit dat het ervan afhangt of men praat over de grote landbouwfirma’s of de kleine boeren. “Tachtig percent van de subsidies gaat naar de 20 percent van de boeren, voornamelijk grote landbouwconcerns,” verklaarde hij. “Voor de kleine boeren zijn er zogenaamde rurale ontwikkelingsfondsen maar de procedures zijn veel te ingewikkeld voor ons,” vervolgde hij. Hoewel hij toegaf dat de situatie van de Europese boeren niet zo dramatisch is als die van zijn Aziatische collega’s kende hij toch vijf boeren die vorig jaar de hand aan zichzelf geslaan hebben.
Varga had ook een waarschuwing voor de ontwikkelingslanden: “Europa belooft nu wel een reductie van de subsidies maar dat zal de dumping van landbouwproducten in de derde wereld niet stoppen.” Volgens de CPE kunnen de grote Europese landbouwconcerns immers gebruik maken van de vele uitzonderingsmaatregelen in het landbouwakkoord. De Verenigde Staten van hun kant gebruiken voedselhulp en goedkope leningen om hun dumpingpraktijken verder te zetten. “De grootmachten bedriegen de derde wereld met hun aanbod om de subsidies te verminderen,” besloot hij.
Shanti, een arme boerin uit de Indiase deelstaat Tamil Nadu, getuigde hoe de WTO akkoorden geleid hadden tot de introductie van nieuwe gewassen. “Vroeger verbouwden we voedsel voor de lokale markt maar nu gaat het om landbouwproducten voor de export,” vertelde ze. “De vroegere gewassen hadden minder chemicaliën nodig maar nu gebruiken we drie keer meer pesticiden en meststoffen,” getuigde ze, “en als gevolg daarvan worden de vrouwen en kinderen ziek, vooral met allerlei huidziekten”.
Het zal niemand verwonderen dat de beklaagde, de WTO dus, schuldig werd bevonden door de rechters. De jury legde de strafmaat vast: de organisatie moet op staande voet ontbonden worden.
Na het tribunaal trokken de boeren in een betoging naar het congrescentrum om de veroordeling kenbaar te maken. Dat ze voorlopig nog niet de middelen hebben om de straf effectief op te leggen deerde hen niet. Ze zijn er rotsvast van overtuigd dat die dag nog wel zal komen.
Hongkong, 15 december – In het Victoria Park, vlakbij het congrescentrum waar momenteel de ministerconferentie van de WTO doorgaat, werd vandaag een internationaal tribunaal gehouden tegen de organisatie. Op basis van getuigenissen van arme boeren werd de WTO schuldig bevonden en veroordeeld tot de onmiddellijke ontbinding.
Boeren die een proces aanspannen tegen de WTO? Er is waarschijnlijk geen enkele rechtbank ter wereld waar zo’n proces een schijn van kans zou maken, behalve in het ‘internationaal tribunaal van de plattelandsbevolking’ dat vandaag doorging in Victoria Park in Hong Kong.
Het tribunaal werd voorgezeten door een panel van drie rechters, waaronder de Filippijnse rechter Romeo Capulong, en er was een panel opgetrommeld van tien juryleden uit evenveel Aziatische landen. Zoals te verwachten stuurde de beklaagde geen vertegenwoordiger. Om de aanklacht te staven werden verschillende getuigen opgeroepen die elk ook bewijsmateriaal hadden meegebracht.
De Indiase boerenleider P. Channaiah van de Federation of Landless Agricultural Workers in Andra Pradesh, beet de spits af met een getuigenis over de situatie van de boeren in zijn staat. Hij vertelde dat ze momenteel onder druk staan om zogenaamde ‘terminator’ zaden te gebruiken. Dat zijn zaden die slechts één plantseizoen kunnen gebruikt worden. Daardoor moeten ze nu elk seizoen nieuw zaaigoed aankopen terwijl ze vroeger telkens de zaden konden hergebruiken.
Bovendien maken deze nieuwe zaden deel uit van een pakket. Het zaaigoed moet gebruikt worden met bepaalde pesticiden en chemische meststoffen, alle van dezelfde firma. “Daardoor gaat de productiekost fiks de hoogte in en zakken de boeren weg in het moeras van de schulden,” getuigde hij. Hij heeft zelf weet van verschillende zelfmoorden van boeren die hun schulden niet meer konden afbetalen.
Channaiah wijt deze evolutie onder andere aan TRIPS, het WTO-akkoord over patenten en intellectuele eigendom. Daardoor konden multinationals het alleenrecht opeisen over deze nieuwe zaden. “Vroeger gebruikten we zaaigoed dat we over verschillende generaties zelf ontwikkeld hadden,” zei hij, “maar daar hebben we nooit enig patent op genomen.”
Danilo Ramos, van de Filippijnse boerenvakbond KMP, legde de nadruk op de negatieve gevolgen van de liberalisering van de handel in landbouwproducten. Dat wordt sinds 1995 opgelegd door het landbouwakkoord van de WTO. “Vroeger, voor dat akkoord in werking trad, voerde de Filippijnen voor 1,3 miljard dollar meer landbouwproducten uit dan het invoerde,” zei Ramos, “maar vijf jaar later was de balans overgeslaan van een overschot naar een tekort op de handelsbalans voor landbouwproducten.”
In 2000 voerde de Filippijnen voor 3,5 miljard dollar meer landbouwproducten in dan uit. “Volgens de Filippijnse overheid werden daardoor 5 miljoen boeren werkloos,” ging Ramos verder. Ze werden immers uit de markt geprijsd door de goedkope landbouwproducten die op de lokale markt gedumpt werden. Zo werd in 2002 1,4 miljoen ton rijst ingevoerd uit Vietnam, Thailand en de Verenigde Staten waardoor de lokale rijstboeren als Ramos hun rijst aan lagere prijzen moeten verkopen.
Gazol Varga, een Hongaarse boer die 80 melkkoeien houdt, vertegenwoordigde de Coordination Paysanne Européenne (CPE). Hij begon zijn verhaal in 1990 toen zijn land het kapitalistisch systeem overnam. “Op tien jaar tijd werd het aantal boeren gehalveerd van 1,5 miljoen tot 750.000,” getuigde hij. Toen Hongarije vorig jaar toetrad tot de Europese Unie lieten nog slechts 250.000 boeren zich registreren.
Op de vraag van de rechters of Europese boeren niet profiteren van het WTO systeem dankzij de subsidies van de Europese Unie legde hij uit dat het ervan afhangt of men praat over de grote landbouwfirma’s of de kleine boeren. “Tachtig percent van de subsidies gaat naar de 20 percent van de boeren, voornamelijk grote landbouwconcerns,” verklaarde hij. “Voor de kleine boeren zijn er zogenaamde rurale ontwikkelingsfondsen maar de procedures zijn veel te ingewikkeld voor ons,” vervolgde hij. Hoewel hij toegaf dat de situatie van de Europese boeren niet zo dramatisch is als die van zijn Aziatische collega’s kende hij toch vijf boeren die vorig jaar de hand aan zichzelf geslaan hebben.
Varga had ook een waarschuwing voor de ontwikkelingslanden: “Europa belooft nu wel een reductie van de subsidies maar dat zal de dumping van landbouwproducten in de derde wereld niet stoppen.” Volgens de CPE kunnen de grote Europese landbouwconcerns immers gebruik maken van de vele uitzonderingsmaatregelen in het landbouwakkoord. De Verenigde Staten van hun kant gebruiken voedselhulp en goedkope leningen om hun dumpingpraktijken verder te zetten. “De grootmachten bedriegen de derde wereld met hun aanbod om de subsidies te verminderen,” besloot hij.
Shanti, een arme boerin uit de Indiase deelstaat Tamil Nadu, getuigde hoe de WTO akkoorden geleid hadden tot de introductie van nieuwe gewassen. “Vroeger verbouwden we voedsel voor de lokale markt maar nu gaat het om landbouwproducten voor de export,” vertelde ze. “De vroegere gewassen hadden minder chemicaliën nodig maar nu gebruiken we drie keer meer pesticiden en meststoffen,” getuigde ze, “en als gevolg daarvan worden de vrouwen en kinderen ziek, vooral met allerlei huidziekten”.
Het zal niemand verwonderen dat de beklaagde, de WTO dus, schuldig werd bevonden door de rechters. De jury legde de strafmaat vast: de organisatie moet op staande voet ontbonden worden.
Na het tribunaal trokken de boeren in een betoging naar het congrescentrum om de veroordeling kenbaar te maken. Dat ze voorlopig nog niet de middelen hebben om de straf effectief op te leggen deerde hen niet. Ze zijn er rotsvast van overtuigd dat die dag nog wel zal komen.
Wednesday, December 14, 2005
Bericht uit Hongkong: "Als we verenigd zijn is niets onvermijdelijk"
Hong Kong 14 december – Na de grote betoging van gisteren namen de tegenstanders van de WTO tijd voor reflectie en discussie in en rond het Victoria Park. Sommigen konden het echter niet laten en nu en dan trok een mini-betoging langsheen de verschillende conferenties en workshops.
Het grote podium op de sportterreinen van het park was voorbehouden aan de International League for Peoples’ Struggle die er een forum hield met als thema: “Resist imperialist plunder and war”. De hele dag gaven sprekers hun mening over de WTO, wat er mis is met de huidige handelsrelaties en waarom die aanleiding geven tot oorlog.
Eén van de spreeksters, Dr. Jane Kelsey van Nieuw Zeeland, vergeleek de bepalingen van de WTO met de relaties tussen de kolonies en de grootmachten van die tijd. Toen werd van de kolonies gezegd dat ze niet in staat waren om hun eigen zaken te regelen, vandaar dat de koloniale heersers dat voor hen moesten doen. “Nu, na de dekolonisering, maken we hetzelfde mee. De grootmachten zijn van mening dat ze het recht hebben om te bepalen hoe de rest van de wereld het eigen huishouden moet inrichten en daarvoor hebben ze een instrument gecrëëerd: de WTO,” legde ze uit.
Kelsey vond dat de ministers na de ministerconferentie in Hong Kong beter zonder akkoord terug naar huis zouden gaan. “Maar onze ambities moeten verder reiken,” voegde ze eraan toe, “want zelfs als de WTO lamgelegd wordt, dan zal ze nog niet verdwijnen.”
Blijkbaar stelde ze weinig hoop in de grote derde wereldlanden. Ze vertelde dat ze gisteren een vergadering had met de Brazilaanse delegatie. Die hadden haar onthuld dat ze konden instemmen met het voorstel van Europa voor plurilaterale onderhandelingen over de liberalisering van diensten, op voorwaarde dat er hier en daar een woord in de ontwerptekst veranderd werd. “Blijkbaar hebben ze nog niet begrepen dat we het hele WTO systeem moeten uit elkaar halen,” besloot ze alvorens opnieuw naar een vergadering met de officiële onderhandelaars te hollen.
Dat is een verwijzing naar een controversiëel voorstel van de Europese Unie om de regels voor de onderhandelingen over handel in diensten als gezondheidszorg, onderwijs en communicatie radikaal te veranderen. Volgens de bepalingen van GATS, zoals het dienstenakkoord van de WTO wordt genoemd, kunnen landen nu vrijwillig bepaalde dienstensectoren openstellen voor buitenlands kapitaal. Volgens de EU zou die liberalisering nu voor een aantal van die dienstensectoren aan elke WTO -lidstaat opgelegd worden.
Antonio Tujan, van het Asia-Pacific Research Network, was eveneens sceptisch over de intenties van de grote derde wereldlanden: “De regeringen van Brazilië en India handelen in functie van de elites in hun land die denken dat ze er een nieuw centrum van het wereldkapitalisme kunnen oprichten.” Vandaar dat volgens Tujan de volksbeweging in die landen een sterkere tegenmacht moeten opbouwen die hun regeringen in de positieve zin kan beïnvloeden.
De welbespraakte Filippijn was overigens één van de activisten van het internationale netwerk ‘Our World Is Not For Sale’ die, dankzij hun pasjes als officiële ngo-waarnemers, gisteren in staat waren om de openingssessie van de ministerconferentie te verstoren met hun slogans. Hij verzekerde echter dat hij niet tegen internationale handel per sé is. Volgens hem zijn er immers twee vormen van handel: “Handel op voet van gelijkwaardigheid die ontwikkeling bevordert en handel op imperialistische basis, wat neerkomt op plundering.” Het is volgens hem precies die tweede soort van handel die de WTO wil opleggen, om de winsten van de multinationals maximaal op te drijven.
Tujan pikte ook in op een vraag over de strategie die men moest volgen tegenover de WTO. “De strijd tegen de WTO moet in de eerste plaats gevoerd worden in onze respectievelijke moederlanden,” zei hij. Hij verwees naar Cuba en Venezuela die effectief in staat zijn om een vuist te maken tegen de grootmachten. “Zelfs de Filippijnen begint nu al een meer defensieve positie in te nemen als gevolg van de niet aflatende campagnes van de Filippijnse volksbeweging,” observeerde hij. Daarnaast blijft het volgens hem ook belangrijk om overal te gaan waar de WTO of andere internationale instellingen samenkomen zoals in Hong Kong. “Op die manier maken we duidelijk dat de mensen in de conferentie niet het volk vertegenwoordigen,” voegde hij eraan toe.
Gonzalo Berron van de Braziliaanse vakbondskoepel CUT en de Hemispheric Social Alliance gaf het voorbeeld van strijd tegen de Free Trade Area of the Americas (FTAA). Hij vertelde dat de Verenigde Staten sinds 1994 proberen om van Noord- en Zuid-Amerika één grote vrijhandelszone te maken. “We waren in staat om dat te verhinderen omdat we een alliantie vormden met de arbeiders, de jeugd, de vrouwen en de inheemse volkeren in de Verenigde Staten en Canada,” getuigde Berron, “hoewel iedereen zei dat die FTAA onvermijdelijk was.” Volgens hem is het een bewijs dat de strijd tegen de WTO wel degelijk zin heeft: “Als we verenigd zijn, dan is niets onvermijdelijk.”
Hong Kong 14 december – Na de grote betoging van gisteren namen de tegenstanders van de WTO tijd voor reflectie en discussie in en rond het Victoria Park. Sommigen konden het echter niet laten en nu en dan trok een mini-betoging langsheen de verschillende conferenties en workshops.
Het grote podium op de sportterreinen van het park was voorbehouden aan de International League for Peoples’ Struggle die er een forum hield met als thema: “Resist imperialist plunder and war”. De hele dag gaven sprekers hun mening over de WTO, wat er mis is met de huidige handelsrelaties en waarom die aanleiding geven tot oorlog.
Eén van de spreeksters, Dr. Jane Kelsey van Nieuw Zeeland, vergeleek de bepalingen van de WTO met de relaties tussen de kolonies en de grootmachten van die tijd. Toen werd van de kolonies gezegd dat ze niet in staat waren om hun eigen zaken te regelen, vandaar dat de koloniale heersers dat voor hen moesten doen. “Nu, na de dekolonisering, maken we hetzelfde mee. De grootmachten zijn van mening dat ze het recht hebben om te bepalen hoe de rest van de wereld het eigen huishouden moet inrichten en daarvoor hebben ze een instrument gecrëëerd: de WTO,” legde ze uit.
Kelsey vond dat de ministers na de ministerconferentie in Hong Kong beter zonder akkoord terug naar huis zouden gaan. “Maar onze ambities moeten verder reiken,” voegde ze eraan toe, “want zelfs als de WTO lamgelegd wordt, dan zal ze nog niet verdwijnen.”
Blijkbaar stelde ze weinig hoop in de grote derde wereldlanden. Ze vertelde dat ze gisteren een vergadering had met de Brazilaanse delegatie. Die hadden haar onthuld dat ze konden instemmen met het voorstel van Europa voor plurilaterale onderhandelingen over de liberalisering van diensten, op voorwaarde dat er hier en daar een woord in de ontwerptekst veranderd werd. “Blijkbaar hebben ze nog niet begrepen dat we het hele WTO systeem moeten uit elkaar halen,” besloot ze alvorens opnieuw naar een vergadering met de officiële onderhandelaars te hollen.
Dat is een verwijzing naar een controversiëel voorstel van de Europese Unie om de regels voor de onderhandelingen over handel in diensten als gezondheidszorg, onderwijs en communicatie radikaal te veranderen. Volgens de bepalingen van GATS, zoals het dienstenakkoord van de WTO wordt genoemd, kunnen landen nu vrijwillig bepaalde dienstensectoren openstellen voor buitenlands kapitaal. Volgens de EU zou die liberalisering nu voor een aantal van die dienstensectoren aan elke WTO -lidstaat opgelegd worden.
Antonio Tujan, van het Asia-Pacific Research Network, was eveneens sceptisch over de intenties van de grote derde wereldlanden: “De regeringen van Brazilië en India handelen in functie van de elites in hun land die denken dat ze er een nieuw centrum van het wereldkapitalisme kunnen oprichten.” Vandaar dat volgens Tujan de volksbeweging in die landen een sterkere tegenmacht moeten opbouwen die hun regeringen in de positieve zin kan beïnvloeden.
De welbespraakte Filippijn was overigens één van de activisten van het internationale netwerk ‘Our World Is Not For Sale’ die, dankzij hun pasjes als officiële ngo-waarnemers, gisteren in staat waren om de openingssessie van de ministerconferentie te verstoren met hun slogans. Hij verzekerde echter dat hij niet tegen internationale handel per sé is. Volgens hem zijn er immers twee vormen van handel: “Handel op voet van gelijkwaardigheid die ontwikkeling bevordert en handel op imperialistische basis, wat neerkomt op plundering.” Het is volgens hem precies die tweede soort van handel die de WTO wil opleggen, om de winsten van de multinationals maximaal op te drijven.
Tujan pikte ook in op een vraag over de strategie die men moest volgen tegenover de WTO. “De strijd tegen de WTO moet in de eerste plaats gevoerd worden in onze respectievelijke moederlanden,” zei hij. Hij verwees naar Cuba en Venezuela die effectief in staat zijn om een vuist te maken tegen de grootmachten. “Zelfs de Filippijnen begint nu al een meer defensieve positie in te nemen als gevolg van de niet aflatende campagnes van de Filippijnse volksbeweging,” observeerde hij. Daarnaast blijft het volgens hem ook belangrijk om overal te gaan waar de WTO of andere internationale instellingen samenkomen zoals in Hong Kong. “Op die manier maken we duidelijk dat de mensen in de conferentie niet het volk vertegenwoordigen,” voegde hij eraan toe.
Gonzalo Berron van de Braziliaanse vakbondskoepel CUT en de Hemispheric Social Alliance gaf het voorbeeld van strijd tegen de Free Trade Area of the Americas (FTAA). Hij vertelde dat de Verenigde Staten sinds 1994 proberen om van Noord- en Zuid-Amerika één grote vrijhandelszone te maken. “We waren in staat om dat te verhinderen omdat we een alliantie vormden met de arbeiders, de jeugd, de vrouwen en de inheemse volkeren in de Verenigde Staten en Canada,” getuigde Berron, “hoewel iedereen zei dat die FTAA onvermijdelijk was.” Volgens hem is het een bewijs dat de strijd tegen de WTO wel degelijk zin heeft: “Als we verenigd zijn, dan is niets onvermijdelijk.”
Tuesday, December 13, 2005
Bericht uit Hongkong: "Koreaanse boeren zwemmen naar WTO-top"
Hong Kong, 13 december -- Duizenden demonstranten van over de hele wereld trokken vandaag in een protestbetoging naar het congrescentrum waar de ministerconferentie van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) van start ging. “Junk WTO” was de meest gehoorde slogan: “Weg met de WTO”.
Deze ochtend verzamelden de verschillende delegaties van de ‘People’s Action Week on WTO’ in het Victoria Park op Hong Kong Island. De sfeer zat er meteen in. Een groep arbeiders zette de dag in met een jogging tegen de WTO en in alle hoeken en kanten van het park werden slogans ingeoefend.
Om 11 uur werd verzamelen geblazen voor het podium. Vertegenwoordigers van de verschillende landen beklommen het podium om kort uiteen te zetten waarom ze naar Hong Kong waren gekomen.
Het was Singabayan (‘Kunst voor het volk’), een groep Filippijnse artiesten, die meer de aandacht trok van de media dan de speeches op het podium. Zij brachten een stuk straatteater waarbij de WTO werd voorgesteld als een monster met een slurf. Het monster joeg enkele mensen op die gevangen zaten in de verschillende akkoorden die samen de basis van de organisatie vormen: het landbouwakkoord (AoA), het akkoord over diensten (GATS), het akkoord over patenten en intellectuele eigendom (TRIPS) en het oorspronkelijke vrijhandelsakkoord dat aan de WTO voorafging (GATT).
Na twee uur ‘s middags, toen de massa was aangegroeid tot enkele duizenden, zette de stoet zich in beweging. Een opgemerkte delegatie werd gevormd door een stoet van 20 uitgemergelde standbeelden op wielen die voortgetrokken werden door de Deense kunstenaar Jens Galschiot himself.
Sexwerkers uit verschillende Aziatische landen droegen posters mee waarmee ze duidelijk maakten dat ook zij getroffen worden door de bepalingen van de WTO.
De meeste delegaties kwamen uit Azië. Vooral de Filippijnen, Korea, Japan en Indonesië zijn goed vertegenwoordigd. De Filippino’s kwamen met massa’s spandoeken en vlaggen. Bij de andere landen vielen vooral de grote delegaties van boeren op.
De boeren waren opvallend talrijker dan de arbeiders of andere bevolkingsgroepen. In de omliggende Aziatische landen vormt de landbouw nog een relatief belangrijke economische sector. Bovendien voelen boeren ook rechtstreeks de gevolgen van de liberalisering die de WTO voorstaat. De 3,5 miljoen Koreaanse boeren bijvoorbeeld vrezen dat de lokale rijstproductie volledig in elkaar zal storten nog voor de handel in rijst volledig wordt vrijgemaakt in 2014. Vandaar ook hun massale aanwezigheid in Hong Kong waar ze met meer dan duizend ongetwijfeld de grootste delegatie zijn.
De slogans lieten er geen twijfel over bestaan dat de demonstranten geen genoegen nemen met een hervorming van de bestaande WTO akkoorden. “Junk, junk WTO” en “down, down WTO” waren de meest gehoorde slogans. Kort gezegd: men heeft geen boodschap aan wat er momenteel in de ministerconferentie bedisseld wordt, de WTO moet weg.
De betoging eindigde op een kaai in het zicht van het grootse congrescentrum waar de ministers intussen aan hun conferentie begonnen. Tijdens een kort programma gaven de sexwerkers enkele liedjes ten beste. Lee Kai Loon van de Asian Students Alliance, zei dat ook het onderwijs te lijden hebben onder de WTO. “Wij, jongeren, zijn bezorgd over onze toekomst, en daarom zijn we hier massaal aanwezig,” zei hij. Een andere opgemerkte bijdrage kwam van Nathalie Hrizi, de vertegenwoordigster van ANSWER, een anti-oorloggscoalitie uit de Verenigde Staten. Zij verzekerde de betogers dat de gewone burgers van haar land zich afkeren van het beleid van president Bush.
De rest van het programma ging verloren in het tumult dat ontstond toen tientallen Koreaanse boeren reddingsvesten tevoorschijn haalden en in zee sprongen. Volgens een woordvoerder van de wereldwijde coalitie van kleine boeren, La Via Campesina, wilden ze zwemmend het congrescentrum bereiken.
Blijkbaar ging het echter om een afleidingsmaneuver want toen een kleine tweehonderd boeren in zee dobberden, rukten hun kameraden op naar de toegangsweg tot het congrescentrum. De gigantische doodskist van de WTO die ze de hele weg hadden meegedragen werd in brand gestoken en over het politiecordon geduwd.
Terwijl de rest van het programma werd afgewerkt en de zwemmers terug aan wal werden getrokken, bleven de Koreaanse boeren de media bespelen met wat heen en weer geduw en enkele charges tegen de politieschilden.
Ze kwamen pas terug naar de stad toen de rest van de demonstranten al op zoek gingen naar hun avondmaal. Bij mijn weten zijn er geen slachtoffers gevallen, behalve één van de zwemmers die met onderkoelingsverschijnselen werd afgevoerd.
In elk geval zit na vandaag de sfeer er goed in. Of er op de ministerconferentie een akkoord wordt bereikt of niet, de sociale bewegingen willen gewoon van dat hele WTO systeem vanaf.
Voor de foto's van de betoging zie: http://www.indymedia.be/nl/node/751
Hong Kong, 13 december -- Duizenden demonstranten van over de hele wereld trokken vandaag in een protestbetoging naar het congrescentrum waar de ministerconferentie van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) van start ging. “Junk WTO” was de meest gehoorde slogan: “Weg met de WTO”.
Deze ochtend verzamelden de verschillende delegaties van de ‘People’s Action Week on WTO’ in het Victoria Park op Hong Kong Island. De sfeer zat er meteen in. Een groep arbeiders zette de dag in met een jogging tegen de WTO en in alle hoeken en kanten van het park werden slogans ingeoefend.
Om 11 uur werd verzamelen geblazen voor het podium. Vertegenwoordigers van de verschillende landen beklommen het podium om kort uiteen te zetten waarom ze naar Hong Kong waren gekomen.
Het was Singabayan (‘Kunst voor het volk’), een groep Filippijnse artiesten, die meer de aandacht trok van de media dan de speeches op het podium. Zij brachten een stuk straatteater waarbij de WTO werd voorgesteld als een monster met een slurf. Het monster joeg enkele mensen op die gevangen zaten in de verschillende akkoorden die samen de basis van de organisatie vormen: het landbouwakkoord (AoA), het akkoord over diensten (GATS), het akkoord over patenten en intellectuele eigendom (TRIPS) en het oorspronkelijke vrijhandelsakkoord dat aan de WTO voorafging (GATT).
Na twee uur ‘s middags, toen de massa was aangegroeid tot enkele duizenden, zette de stoet zich in beweging. Een opgemerkte delegatie werd gevormd door een stoet van 20 uitgemergelde standbeelden op wielen die voortgetrokken werden door de Deense kunstenaar Jens Galschiot himself.
Sexwerkers uit verschillende Aziatische landen droegen posters mee waarmee ze duidelijk maakten dat ook zij getroffen worden door de bepalingen van de WTO.
De meeste delegaties kwamen uit Azië. Vooral de Filippijnen, Korea, Japan en Indonesië zijn goed vertegenwoordigd. De Filippino’s kwamen met massa’s spandoeken en vlaggen. Bij de andere landen vielen vooral de grote delegaties van boeren op.
De boeren waren opvallend talrijker dan de arbeiders of andere bevolkingsgroepen. In de omliggende Aziatische landen vormt de landbouw nog een relatief belangrijke economische sector. Bovendien voelen boeren ook rechtstreeks de gevolgen van de liberalisering die de WTO voorstaat. De 3,5 miljoen Koreaanse boeren bijvoorbeeld vrezen dat de lokale rijstproductie volledig in elkaar zal storten nog voor de handel in rijst volledig wordt vrijgemaakt in 2014. Vandaar ook hun massale aanwezigheid in Hong Kong waar ze met meer dan duizend ongetwijfeld de grootste delegatie zijn.
De slogans lieten er geen twijfel over bestaan dat de demonstranten geen genoegen nemen met een hervorming van de bestaande WTO akkoorden. “Junk, junk WTO” en “down, down WTO” waren de meest gehoorde slogans. Kort gezegd: men heeft geen boodschap aan wat er momenteel in de ministerconferentie bedisseld wordt, de WTO moet weg.
De betoging eindigde op een kaai in het zicht van het grootse congrescentrum waar de ministers intussen aan hun conferentie begonnen. Tijdens een kort programma gaven de sexwerkers enkele liedjes ten beste. Lee Kai Loon van de Asian Students Alliance, zei dat ook het onderwijs te lijden hebben onder de WTO. “Wij, jongeren, zijn bezorgd over onze toekomst, en daarom zijn we hier massaal aanwezig,” zei hij. Een andere opgemerkte bijdrage kwam van Nathalie Hrizi, de vertegenwoordigster van ANSWER, een anti-oorloggscoalitie uit de Verenigde Staten. Zij verzekerde de betogers dat de gewone burgers van haar land zich afkeren van het beleid van president Bush.
De rest van het programma ging verloren in het tumult dat ontstond toen tientallen Koreaanse boeren reddingsvesten tevoorschijn haalden en in zee sprongen. Volgens een woordvoerder van de wereldwijde coalitie van kleine boeren, La Via Campesina, wilden ze zwemmend het congrescentrum bereiken.
Blijkbaar ging het echter om een afleidingsmaneuver want toen een kleine tweehonderd boeren in zee dobberden, rukten hun kameraden op naar de toegangsweg tot het congrescentrum. De gigantische doodskist van de WTO die ze de hele weg hadden meegedragen werd in brand gestoken en over het politiecordon geduwd.
Terwijl de rest van het programma werd afgewerkt en de zwemmers terug aan wal werden getrokken, bleven de Koreaanse boeren de media bespelen met wat heen en weer geduw en enkele charges tegen de politieschilden.
Ze kwamen pas terug naar de stad toen de rest van de demonstranten al op zoek gingen naar hun avondmaal. Bij mijn weten zijn er geen slachtoffers gevallen, behalve één van de zwemmers die met onderkoelingsverschijnselen werd afgevoerd.
In elk geval zit na vandaag de sfeer er goed in. Of er op de ministerconferentie een akkoord wordt bereikt of niet, de sociale bewegingen willen gewoon van dat hele WTO systeem vanaf.
Voor de foto's van de betoging zie: http://www.indymedia.be/nl/node/751
Bericht uit Hongkong: "Beter geen WTO-akkoord dan een slecht akkoord"
Hong Kong 13 december – De stad maakt zich op voor de zesde ministerconferentie van de Wereldhandeslorganisatie (WTO). Vanaf vandaag starten ook de parallelle activiteiten. In het Victoria Park verzamelen de sociale bewegingen en ngo’s voor de protestactiviteiten.
Wanneer ik gisteren de luchthaven van Hong Kong uitliep kwam ik iemand tegen met een bordje “Free José Bové”. Het blijkt dat de Franse boerenleider al enkele uren door de autoriteiten op de luchthaven wordt vastgehouden voor ondervraging. Enkele dagen eerder ondergingen enkele Filippijnse activisten hetzelfde lot alvorens ze de stad in mochten.
Officiële delegaties worden daarentegen met alle égards ontvangen. Er staat een ontvangstcomité klaar en ze worden met speciale busjes naar hun hotels gebracht.
De scène op de luchthaven schetst meteen ook de sfeer van de stad. Hong Kong is trots dat ze de zesde ministerconferentie van de WTO mag organiseren maar de onvermijdelijke protesten worden er maar met tegenzin bijgenomen.
Eigenlijk zijn er drie evenementen. Er is de ministerconferentie van de WTO waar de 148 officiële delegaties vanaf vandaag hun besprekingen aanvatten. Daarnaast is er ook een ngo-forum waar geaccrediteerde ngo’s de onderhandelingen kunnen volgen en in dialoog kunnen gaan met de delegaties.
Voor vele derde wereldlanden is die interactie met ngo’s van levensbelang aangezien enkele van die organisaties een indrukwekkende expertise hebben in de ingewikkelde materie van internationale handel. Een land als Zambia bijvoorbeeld heeft daarvoor maar 8 mensen—veel te weinig om alle ontwikkelingen in verband met de honderden pagina’s van de WTO akkoorden op te volgen.
Het derde evenement is de ‘People’s Action Week against WTO’ die georganiseerd wordt door een coalitie van lokale organisaties: vakbonden, migranten, etc. Zij worden buiten het officiële en zwaarbewaakte conferentiecentrum gehouden en hebben van de autoriteiten een vrijplaats gekregen in het centraal gelegen Victoria Park om dagelijkse protesten, manifestaties en conferenties te houden.
Toen ik gisteravond in Victoria Park aankwam waren de voorbereidingen in volle gang. In de tent van La Via Campesina, de wereldwijde coalitie van kleine boeren waartoe ook Bové behoort, stelde de Indonesische boerenleider Indra Lubis me voor aan de viceminister voor landbouw van zijn land, mevrouw Delima Hasri Azahari. Blijkbaar zijn er dus ook officiële delegaties van derde wereldlanden die geen schrik hebben om in dialoog te gaan met de activisten. Volgens Indra is de houding van de Indonesische regering tegenover de WTO aan het veranderen nu de nefaste gevolgen van de liberalisering duidelijk worden.
Onder de activisten in het Victoria Park is het duidelijk dat men liever heeft dat de ministerconferentie gewoon eindigt zonder akkoord. “Geen akkoord is beter dan een slecht akkoord” klinkt het hier. Ook onder vele ngo-delegaties in het ngo forum is dat de teneur. Blijkbaar zijn er ook derde wereldlanden die deze positie wel genegen zijn. Het valt af te wachten of ze die ook op de ministerconferentie kunnen hard maken. De grootmachten willen immers wel hun agenda doordrukken op de conferentie.
Later op de avond komt ook het bericht dat José Bové, na tussenkomst van het Franse consulaat, het land binnenmocht. Hij geeft een persconferentie in een nabijgelegen hotel. In het Victoria Park blijven enkele activisten achter om het materiaal te bewaken. Vanaf vandaag beginnen immers de massale protestactiviteiten en de lokale organisatie wil niets aan het toeval overlaten.
Hong Kong 13 december – De stad maakt zich op voor de zesde ministerconferentie van de Wereldhandeslorganisatie (WTO). Vanaf vandaag starten ook de parallelle activiteiten. In het Victoria Park verzamelen de sociale bewegingen en ngo’s voor de protestactiviteiten.
Wanneer ik gisteren de luchthaven van Hong Kong uitliep kwam ik iemand tegen met een bordje “Free José Bové”. Het blijkt dat de Franse boerenleider al enkele uren door de autoriteiten op de luchthaven wordt vastgehouden voor ondervraging. Enkele dagen eerder ondergingen enkele Filippijnse activisten hetzelfde lot alvorens ze de stad in mochten.
Officiële delegaties worden daarentegen met alle égards ontvangen. Er staat een ontvangstcomité klaar en ze worden met speciale busjes naar hun hotels gebracht.
De scène op de luchthaven schetst meteen ook de sfeer van de stad. Hong Kong is trots dat ze de zesde ministerconferentie van de WTO mag organiseren maar de onvermijdelijke protesten worden er maar met tegenzin bijgenomen.
Eigenlijk zijn er drie evenementen. Er is de ministerconferentie van de WTO waar de 148 officiële delegaties vanaf vandaag hun besprekingen aanvatten. Daarnaast is er ook een ngo-forum waar geaccrediteerde ngo’s de onderhandelingen kunnen volgen en in dialoog kunnen gaan met de delegaties.
Voor vele derde wereldlanden is die interactie met ngo’s van levensbelang aangezien enkele van die organisaties een indrukwekkende expertise hebben in de ingewikkelde materie van internationale handel. Een land als Zambia bijvoorbeeld heeft daarvoor maar 8 mensen—veel te weinig om alle ontwikkelingen in verband met de honderden pagina’s van de WTO akkoorden op te volgen.
Het derde evenement is de ‘People’s Action Week against WTO’ die georganiseerd wordt door een coalitie van lokale organisaties: vakbonden, migranten, etc. Zij worden buiten het officiële en zwaarbewaakte conferentiecentrum gehouden en hebben van de autoriteiten een vrijplaats gekregen in het centraal gelegen Victoria Park om dagelijkse protesten, manifestaties en conferenties te houden.
Toen ik gisteravond in Victoria Park aankwam waren de voorbereidingen in volle gang. In de tent van La Via Campesina, de wereldwijde coalitie van kleine boeren waartoe ook Bové behoort, stelde de Indonesische boerenleider Indra Lubis me voor aan de viceminister voor landbouw van zijn land, mevrouw Delima Hasri Azahari. Blijkbaar zijn er dus ook officiële delegaties van derde wereldlanden die geen schrik hebben om in dialoog te gaan met de activisten. Volgens Indra is de houding van de Indonesische regering tegenover de WTO aan het veranderen nu de nefaste gevolgen van de liberalisering duidelijk worden.
Onder de activisten in het Victoria Park is het duidelijk dat men liever heeft dat de ministerconferentie gewoon eindigt zonder akkoord. “Geen akkoord is beter dan een slecht akkoord” klinkt het hier. Ook onder vele ngo-delegaties in het ngo forum is dat de teneur. Blijkbaar zijn er ook derde wereldlanden die deze positie wel genegen zijn. Het valt af te wachten of ze die ook op de ministerconferentie kunnen hard maken. De grootmachten willen immers wel hun agenda doordrukken op de conferentie.
Later op de avond komt ook het bericht dat José Bové, na tussenkomst van het Franse consulaat, het land binnenmocht. Hij geeft een persconferentie in een nabijgelegen hotel. In het Victoria Park blijven enkele activisten achter om het materiaal te bewaken. Vanaf vandaag beginnen immers de massale protestactiviteiten en de lokale organisatie wil niets aan het toeval overlaten.
Tuesday, December 06, 2005
Ministerconferentie WTO in Hong Kong: Lidstaten moeten slecht voorstel over geneesmiddelen verwerpen
Intal en Geneeskunde voor de Derde Wereld scharen zich achter een internationale oproep aan de leden van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) om geen slecht akkoord af te sluiten in verband met patenten op medicijnen. Spijtig genoeg hebben de rijke landen er al voor gezorgd dat er maar één voorstel op tafel ligt tijdens de ministerconferentie in Hong Kong: één dat de toegang tot geneesmiddelen geen zier vooruit helpt.
Van 13 tot 18 december wordt in Hong Kong de zesde ministerconferentie van de Wereldhandelsorganisatie gehouden. Eén van de problemen die daar zullen besproken worden is de beperking die het akkoord over de intellectuele eigendomsrechten (Trade Related Intellectual Property Rights of TRIPS) oplegt aan de invoer van medicijnen. Het gaat meer bepaald om de in- en uitvoer onder zogenaamde dwanglicenties. Volgens internationale gezondheidsactivisten en ngos doen de arme landen er goed aan om de voorstellen van de rijke landen niet te aanvaarden.
Volgens TRIPS moeten alle lidstaten van de Wereldhandelsorganisatie patenten erkennen, ook op levensnoodzakelijke producten als geneesmiddelen. Het spreekt voor zich dat hiermee vooral de multinationals gediend zijn. De overgrote meerderheid van de commercieel belangrijke patenten is immers in hun handen.
In principe laat het akkoord aan arme landen wel toe om bepaalde maatregelen te nemen om medicijnen beschikbaar te maken voor hun burgers. In de praktijk betekent TRIPS echter een belangrijke rem op de beschikbaarheid van nieuwe medicijnen, zoals AIDS-remmers, in arme landen en vooral in landen die zelf niet de capaciteit hebben om medicijnen te produceren.
De verklaring over TRIPS en volksgezondheid
Ter gelegenheid van de vierde ministerconferentie van de WTO in 2001werd daarom een verklaring aangenomen over “TRIPS en volksgezondheid” waarin het recht erkend wordt van elk land om voorrang te geven aan de volksgezondheid over de patentrechten van de multinationals. In principe staat het akkoord toe dat een land een zogenaamde dwanglicentie oplegt: een multinational moet dan een lokale firma het recht geven om een bepaald geneesmiddel te produceren voor de lokale markt.
Daarmee zijn de grote landen als India of Brazilië wel geholpen, maar niet de vele andere arme landen die zelf niet de capaciteit hebben om deze geneesmiddelen te produceren. Zij kunnen het medicijn immers ook niet invoeren uit een ander land waar dwanglicenties van kracht zijn want die mag het product niet exporteren. De verklaring over “TRIPS en volksgezondheid” beloofde een oplossing voor dit probleem tegen eind 2002.
De Verenigde Staten en de Europese Unie verzetten zich echter tegen elke oplossing die aan de monopolies van hun multinationals zou raken. Het duurde tot 30 augustus 2003 vooraleer de arme landen zich moesten neerleggen bij een compromis. Het akkoord van 30 augustus maakt de uitvoer van medicijnen onder dwanglicenties mogelijk maar legt verlammende voorwaarden op. Tot op vandaag, meer dan twee jaar later, kon nog geen enkel land van deze zogenaamde oplossing gebruik maken.
Omdat het akkoord zoveel ingewikkelde voorwaarden oplegde, kwam een groep van Afrikaanse landen met een tegenvoorstel dat het heel wat eenvoudiger maakt om de handel te regelen van medicijnen die onder dwanglicenties geproduceerd worden. Dit voorstel komt van die landen die de nood aan goedkope medicijnen dagelijks aan de lijve ondervinden en kon op brede steun rekenen onder de ontwikkelingslanden. Voor de Verenigde Staten en Europa was het echter onaanvaardbaar.
Een permanente schijnoplossing
De rijke landen willen van de ministerconferentie in Hong Kong gebruik maken om van de zogenaamde “oplossing van 30 augustus” een permanent amendement te maken van het TRIPS akkoord. In de voorbije twee jaar heeft deze “oplossing” vooral bewezen onwerkbaar te zijn. Toch zou deze schijnoplossing nu een deel worden van het hele TRIPS akkoord waardoor het bijna onmogelijk wordt om er nog iets aan te veranderen.
Op deze manier halen de rijke landen volledig hun slag thuis. Voor hen kan dit hoofdstuk dan volledig afgesloten worden. Het probleem is immers opgelost. Het zal hen een zorg zorg zijn dat de zogenaamde oplossing in de praktijk de zieken in de Derde Wereld niet aan medicijnen helpt.
Een groep van internationale ngos, waaronder Oxfam International, Christian Aid en Third World Network, roept daarom de WTO lidstaten op om dit voorstel te verwerpen. Intal en Geneeskunde voor de Derde Wereld hebben zich bij deze oproep aangesloten.
“We mogen niet vergeten dat de levens van miljoenen mensen ervan afhangen of er een mechanisme gevonden wordt dat de beschikbaarheid van medicijnen verzekert,” zeggen de ngos in een verklaring. “Als het mechanisme van 30 augustus 2003 ondoeltreffend is dan moeten de WTO leden terug naar de onderhandelingstafel om een beter mechanisme uit te denken,” voegen ze eraan toe.
De redenering van de ngos lijkt logisch maar deze hele geschiedenis illustreert goed hoe in de WTO een andere logica geldt. De belangen van de multinationals krijgen er voorrang op die van miljoenen zieken. Voorstellen die tegen de economische grootmachten ingaan worden handig op een zijspoor gezet en aan arme landen wordt de mogelijkheid ontzegt om zich te ontwikkelen.
Vandaar dat de ministerconferentie van Hong Kong gepaard gaat met massale volksprotesten. De arme boeren en arbeiders van de Derde Wereld hopen immers dat hun regeringen dankzij de druk van de straat zullen kunnen weerstaan aan de chantage van de rijke landen en geen akkoorden zullen ondertekenen die de WTO nog verder in hun nadeel keren. Voor ons is TRIPS, net zoals de andere WTO-akkoorden, een ingewikkelde kwestie maar voor hen is het eenvoudigweg een zaak van leven en dood.
Intal en Geneeskunde voor de Derde Wereld scharen zich achter een internationale oproep aan de leden van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) om geen slecht akkoord af te sluiten in verband met patenten op medicijnen. Spijtig genoeg hebben de rijke landen er al voor gezorgd dat er maar één voorstel op tafel ligt tijdens de ministerconferentie in Hong Kong: één dat de toegang tot geneesmiddelen geen zier vooruit helpt.
Van 13 tot 18 december wordt in Hong Kong de zesde ministerconferentie van de Wereldhandelsorganisatie gehouden. Eén van de problemen die daar zullen besproken worden is de beperking die het akkoord over de intellectuele eigendomsrechten (Trade Related Intellectual Property Rights of TRIPS) oplegt aan de invoer van medicijnen. Het gaat meer bepaald om de in- en uitvoer onder zogenaamde dwanglicenties. Volgens internationale gezondheidsactivisten en ngos doen de arme landen er goed aan om de voorstellen van de rijke landen niet te aanvaarden.
Volgens TRIPS moeten alle lidstaten van de Wereldhandelsorganisatie patenten erkennen, ook op levensnoodzakelijke producten als geneesmiddelen. Het spreekt voor zich dat hiermee vooral de multinationals gediend zijn. De overgrote meerderheid van de commercieel belangrijke patenten is immers in hun handen.
In principe laat het akkoord aan arme landen wel toe om bepaalde maatregelen te nemen om medicijnen beschikbaar te maken voor hun burgers. In de praktijk betekent TRIPS echter een belangrijke rem op de beschikbaarheid van nieuwe medicijnen, zoals AIDS-remmers, in arme landen en vooral in landen die zelf niet de capaciteit hebben om medicijnen te produceren.
De verklaring over TRIPS en volksgezondheid
Ter gelegenheid van de vierde ministerconferentie van de WTO in 2001werd daarom een verklaring aangenomen over “TRIPS en volksgezondheid” waarin het recht erkend wordt van elk land om voorrang te geven aan de volksgezondheid over de patentrechten van de multinationals. In principe staat het akkoord toe dat een land een zogenaamde dwanglicentie oplegt: een multinational moet dan een lokale firma het recht geven om een bepaald geneesmiddel te produceren voor de lokale markt.
Daarmee zijn de grote landen als India of Brazilië wel geholpen, maar niet de vele andere arme landen die zelf niet de capaciteit hebben om deze geneesmiddelen te produceren. Zij kunnen het medicijn immers ook niet invoeren uit een ander land waar dwanglicenties van kracht zijn want die mag het product niet exporteren. De verklaring over “TRIPS en volksgezondheid” beloofde een oplossing voor dit probleem tegen eind 2002.
De Verenigde Staten en de Europese Unie verzetten zich echter tegen elke oplossing die aan de monopolies van hun multinationals zou raken. Het duurde tot 30 augustus 2003 vooraleer de arme landen zich moesten neerleggen bij een compromis. Het akkoord van 30 augustus maakt de uitvoer van medicijnen onder dwanglicenties mogelijk maar legt verlammende voorwaarden op. Tot op vandaag, meer dan twee jaar later, kon nog geen enkel land van deze zogenaamde oplossing gebruik maken.
Omdat het akkoord zoveel ingewikkelde voorwaarden oplegde, kwam een groep van Afrikaanse landen met een tegenvoorstel dat het heel wat eenvoudiger maakt om de handel te regelen van medicijnen die onder dwanglicenties geproduceerd worden. Dit voorstel komt van die landen die de nood aan goedkope medicijnen dagelijks aan de lijve ondervinden en kon op brede steun rekenen onder de ontwikkelingslanden. Voor de Verenigde Staten en Europa was het echter onaanvaardbaar.
Een permanente schijnoplossing
De rijke landen willen van de ministerconferentie in Hong Kong gebruik maken om van de zogenaamde “oplossing van 30 augustus” een permanent amendement te maken van het TRIPS akkoord. In de voorbije twee jaar heeft deze “oplossing” vooral bewezen onwerkbaar te zijn. Toch zou deze schijnoplossing nu een deel worden van het hele TRIPS akkoord waardoor het bijna onmogelijk wordt om er nog iets aan te veranderen.
Op deze manier halen de rijke landen volledig hun slag thuis. Voor hen kan dit hoofdstuk dan volledig afgesloten worden. Het probleem is immers opgelost. Het zal hen een zorg zorg zijn dat de zogenaamde oplossing in de praktijk de zieken in de Derde Wereld niet aan medicijnen helpt.
Een groep van internationale ngos, waaronder Oxfam International, Christian Aid en Third World Network, roept daarom de WTO lidstaten op om dit voorstel te verwerpen. Intal en Geneeskunde voor de Derde Wereld hebben zich bij deze oproep aangesloten.
“We mogen niet vergeten dat de levens van miljoenen mensen ervan afhangen of er een mechanisme gevonden wordt dat de beschikbaarheid van medicijnen verzekert,” zeggen de ngos in een verklaring. “Als het mechanisme van 30 augustus 2003 ondoeltreffend is dan moeten de WTO leden terug naar de onderhandelingstafel om een beter mechanisme uit te denken,” voegen ze eraan toe.
De redenering van de ngos lijkt logisch maar deze hele geschiedenis illustreert goed hoe in de WTO een andere logica geldt. De belangen van de multinationals krijgen er voorrang op die van miljoenen zieken. Voorstellen die tegen de economische grootmachten ingaan worden handig op een zijspoor gezet en aan arme landen wordt de mogelijkheid ontzegt om zich te ontwikkelen.
Vandaar dat de ministerconferentie van Hong Kong gepaard gaat met massale volksprotesten. De arme boeren en arbeiders van de Derde Wereld hopen immers dat hun regeringen dankzij de druk van de straat zullen kunnen weerstaan aan de chantage van de rijke landen en geen akkoorden zullen ondertekenen die de WTO nog verder in hun nadeel keren. Voor ons is TRIPS, net zoals de andere WTO-akkoorden, een ingewikkelde kwestie maar voor hen is het eenvoudigweg een zaak van leven en dood.
Subscribe to:
Posts (Atom)
