Het nieuws uit de Filippijnen wordt er niet beter op. Na een bomaanslag tegen de Glorietta shopping mall in Makati van enkele weken geleden was het vandaag de beurt aan het parlementsgebouw.
Elly, die voor ons in de Filippijnen werkt, schrijft op haar blog:
"Vandaag, rond 8 uur lokale tijd is er een zware explosie gebeurd vlak voor het filippijns Congres. Onder de gewonden zijn Luz Ilagan, de 2e verkozene van Gabriela Women's Party en haar bodyguard. Haar chauffeur Masial 'Bong' Taldo stierf ter plekke. Hij was vader van 2 kinderen, waarvan de oudste 2 jaar geleden overleed in Mindanao door militair geweld."
Intussen zijn er al drie dodelijke slachtoffers geteld, waaronder ook een volksvertegenwoordiger.
Telkens ik zoiets hoor vraag ik me af of ik het slachtoffer ken. Waarschijnlijk ken ik Bong niet persoonlijk, maar hij was de echtgenoot van een van de leidsters van Gabriela, onze lokale partnerorganisatie. Terwijl zijn vrouw zich in haar wijk inzette bij de vrouwenorganisatie, werkte hij als chauffeur voor de vrouwenpartij die eruit voortkomt. Het is een verlies voor de progressieve beweging, dat spreekt.
Bovendien is een bomaanslag op het terrein van het parlement een bedreiging van politieke aard. Het is een statement. Zeker als je weet dat gisteren een afzettingsprocedure werd ingezet in het parlement tegen presidente Gloria Arroyo door o.a. Gabriela Women's Party.
Bij zo'n nieuws moet ik ook onwillekeurig terugdenken aan die dag in maart 2003 toen ik in Davao, op het eiland Mindanao, zelf getuige was van zo'n bomaanslag. Ik was in de lokale luchthaven toen buiten een zware bom afging. Het beeld dat ik toen door het raam zag staat op mijn netvlies gebrand. 22 doden waren er toen, op nauwelijks enkele meters van me vandaan. Zoiets vergeet je niet. Het blijft je bij. En het maakt je alert voor mensen die er niet voor terugschrikken om dergelijke middelen in te zetten om hun gelijk te halen.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment